Dollywood

Vandaag bezochten we het pretpark van Dolly Parton nl. 'Dollywood' dat dit jaar zijn 25ste verjaardag viert. Dit park is best te vergelijken met Bobbejaanland maar dan gelegen in een prachtig stukje natuur nl. de Smoky Mountains. Bij onze aankomst zagen we meteen dat we hier niet alleen waren; onze auto moesten we op de laatste parking zetten (parking F; 1,5 km van het park). Met een treintje (zoals in Disney) brachten ze ons tot aan het park. Qua organisatie kunnen ze hier nog veel leren van Disney want de treintjes volgden elkaar niet zo goed op en er stond een lange rij wachtenden voor ons.

In het park gingen we eerst langs de Showstreet waar we heel wat van Dolly Partons persoonlijke spullen konden bewonderen. Ja, die madam heeft heel wat gouden plaatjes hangen waar er meer dan een miljoen exemplaren van verkocht zijn. Jammer genoeg mochten we deze niet filmen. Haar kleerkast (waar er hier wellicht maar een gedeelte van te bewonderen is) is de moeite om te zien. Ze heeft ook prachtige schoenen met verhoogjes onder zodat ze niet zo klein hoeft te lijken (iets wat Daphne leuk vond). Daarna zijn we een kijkje gaan nemen in haar mobilhome (tourbus) waarmee ze 15 jaar lang op tournee ging. Deze heeft zo'n slordige 750000 dollar gekost en bevat allerlei moderne snufjes; een grote keuken met vaatwasser en microgolf, een grote slaapkamer, een stapelbed met drie bedden boven elkaar, een douche, een toiletkamer,... Ze had trouwens 15 jaar lang dezelfde chauffeur die geen enkele boete heeft gehad en geen enkel ongeluk.

Daarna zochten we wat afkoeling bij de Imagination Cinema want intussen is de temperatuur hier opgelopen tot 34°C. Een 4D-film die zich afspeelde diep in de aardbol en waarbij we de uitgang gingen zoeken met heel wat hindernissen. We zaten zogezegd in de mond van een dino! Beangstigend voor Lennert die dikwijls in mijn hand heeft geknepen. Toch heeft hij de tocht geweldig doorstaan.

Na dit een beetje meer waterpret in Dreamland. De Slidewinder (waterglijbaan met plastiek bootjes) en de Daredevil Falls (soort boomstammetjes) vonden de kids heel fijn om te doen. We zijn er dan ook twee keer na elkaar in geweest daar Ronny het de eerste keer niet had gefilmd.


De rollercoasters en de vogelshow (gedaan in Rock City) hebben wij links laten liggen. De coasters zal Chris met Ilse voor ons wel uittesten. We hebben ze wel gefilmd; dat is al even goed, hé! Nieuw in het park was Adventure Mountain; deze attractie wilden we doen maar aangezien we geen sportschoenen aan hadden mochten we er niet in.

Hierna volgde de plezantste attractie van de dag nl. 'de River Battle'. In een bootje van 8 kon je met waterpistolen (waaraan je zelf moest draaien om er water uit te krijgen) schieten naar een ander bootje of naar mensen die stonden te kijken aan de kant. Gelukkig is Ronny met de kids er in gegaan en heb ik staan toekijken en filmen. Ze kwamen er druipnat uit. Blijkbaar stond er een dame aan de kant die het leuk vond iedereen nat te maken. Er was gewoon geen ontkomen aan. Hier hebben we gegierd!

Op de Timber Canyon hebben we nog samen in een toren gezeten waar we een prachtig zicht hadden over de Thunderhead (rollercoaster). We wilden gaan eten bij Aunt Granny maar daar stond te veel volk en het regende op dat moment pijpenstelen (gelukkig maar 10 minuten). We hebben dan maar besloten ons pretparkavontuur af te sluiten en nog enkel de attractie met de autootjes te doen voor de kids. Moet je weten dat Daphne voor we in de autootjes gingen aan het lachen was met één roos wagentje dat erbij was. Ze zei 'Misschien moeten jullie wel in die roze auto, Lennert. Ik denk niet dat jij dat zo leuk gaat vinden.' Rarara... welke kleur denk je dat het was? Hij kon er niet mee lachen maar is toch maar achter het stuur gekropen, hij had geen keuze.

Daarna zijn we richting auto gegaan en om samen iets te gaan eten in de Golden Corral waar het eveneens over de koppen lopen was. Hier in het hotel is het minder druk.

We gaan nu nog snel een duikje nemen in het zwembad en daarna slapen zodat we morgen onze tocht kunnen verderzetten naar Nashville. Dit wordt een zware autorit van 3uur. Hopelijk overleven wij dit met Lennert op de achterbank!